Bardzo lubię kapuśniaki. W domu, w którym usiłowano mnie po swojemu wychowywać, a co na szczęście nigdy się nie udało, podawano kapuśniaki, których nie znosiłam. Nie umiem dziś określić, dlaczego. Zapewne z powodu smaku, doboru składników, ale szczegóły rozmyły się gdzieś w dziurach pamięci. Nie lubiłam i koniec. Może na przekór. Dlatego swoje kapuśniaki zawsze, na wszelki wypadek robię inaczej, niż zapamiętałam to z przeszłości. Najczęściej zamiast tłustego mięsa mają chude lub wcale go nie maja. Częstym gościem moich kapuśniaków bywają też pomidory.
Kiszoną kapustę zalej taką ilością wody, żeby skryła około centymetrową warstwą pokrojona na krótsze paski kapustę. Wsyp zmielony kminek lub kmin rzymski, dodaj liść laurowy, osól, przykryj i gotuj na średnim ogniu do miękkości.
W międzyczasie mięso umyj, osusz, pokrój w dość drobną kostkę, podsmaż, osól, przełóż do dużego garnka. Zalej 2 litrami gorącej wody. Gotuj przez ok. 30 minut. Cebulę obierz, pokrój w kostkę, zeszklij, osól, dodaj do mięsa. Wrzuć obraną pietruszkę, pokrojonego w pół plastry pora, pociętą w kostkę obraną marchew i selera. Po około 15 minutach dodaj cząstki obranych ziemniaków. Gotuj do miękkości. Połącz z kapustą (wraz z wywarem, w którym się gotowała. Przypraw solą, pieprzem, papryką, koperkiem. Wymieszaj z koncentratem pomidorowym. Gotuj jeszcze chwilę.
Jeśli chcesz i lubisz, możesz lekko zagęścić kapuśniak zasmażką. Mąkę upraż na złoto na suchej patelni, dodaj i rozpuść masło, zalej chochlą zupy, wymieszaj. Przelej do garnka, dokładnie wymieszaj. Pełnię smaku zupa nabiera drugiego dnia.
artykuł
przepis
galerię
film
