Zdradzę Wam tajemnicę idealnie cienkich chruścików. Po rozwałkowaniu ciasta najcieniej jak się da, wykrawam prostokąty, ale nie wykonuję jeszcze nacięć przez środek każdego. Chwytam płaski chruścik i dodatkowo osobno go wałkuję, aby był jeszcze cieńszy i półprzezroczysty. Dopiero wówczas robię nacięcie wzdłuż przez środek i przeplatam, nadając kształt faworka. Taki chrust po usmażeniu jest niewiarygodnie kruchy. W sklepie go nie dostaniecie.
Mąkę wymieszać z solą i cukrem pudrem, wsypać do miski, zrobić dołek, wbić żółtka, wlać śmietanę oraz alkohol. Przez około 10 minut wyrabiać dość miękkie, gładkie i elastyczne ciasto. Przez kolejne 10 minut wybijać je wałkiem naprzemiennie z zagniataniem kuli ciasta i uderzaniem jej o stolnicę lub blat. Odkrawać niewielkie plastry ciasta (resztę zawijać w folię, aby nie wyschła), wałkować najcieniej jak się da, jeśli trzeba oprószając odrobiną mąki. Najlepiej, jeśli faworki będą cienkie jak pergamin. Nożem wykrawać prostokąty o wymiarach ok. 10x3cm. Każdy prostokąt dodatkowo wałkować osobno aż będzie półprzezroczysty. Wzdłuż przez środek robić krótkie nacięcia. Ostrożnie odrywać placuszki od blatu, przekładać przez dziurkę. Faworki smażyć od razu po uformowaniu w głębokim niezbyt gorącym oleju. Przesuszone nie chcą listkować i stają się niesmaczne. Przed smażeniem przeprowadzić próbę temperatury, wrzucając do rozgrzanego oleju fragment surowego ciasta - powinno natychmiast wypłynąć, przybierając słomkowy kolor. Usmażone i osączone z nadmiaru tłuszczu faworki posypujemy obficie cukrem pudrem wymieszanym z miąższem wydrążonym z przekrojonej wzdłuż laski wanilii.
artykuł
przepis
galerię
film
